Oriana Fallaci. Chwila, w której umarłam

Fallaci, jedna z najbardziej wyrazistych i „słyszanych” dziennikarek swojej epoki, tłumaczyła zawsze, że pisze o wojnie, bo wojna odsłania w ludziach to, co jest prawdziwe. Obnaża ich piękno i brzydotę, tchórzostwo i odwagę

Mówiła, że rozumie ludzi lepiej w stanie wojny niż w czasie pokoju. Inspiracją dla monodramu były także osobiste fragmenty Listu do nienarodzonego dziecka. Bolesna rozmowa z kimś, kto nie istniał. Tym razem osobista wojna. Bohaterka opowiada o sobie „w chwili, w której umarła”, w momencie przejścia. O najtrudniejszych doświadczeniach opowiada nie tylko rewolucjonistka, ale także kobieta.

Reżyseria i wykonanie: Ewa Błaszczyk

Autor koncepcji inscenizacji: Zbigniew Brzoza
Muzyka: Jacek Grudzień
Reżyseria światła: Dariusz Zabiegałowski
Projekcje: Anna Zuzanna Błaszczyk
Inspicjentka: Maria Lejman-Kasz
Kierownik produkcji: Justyna Pankiewicz

Po przedstawieniu tradycyjnie odbyło się spotkanie z aktorką, które prowadził Łukasz Maciejewski.