"Chłopi" w reż. K. Garbaczewskiego na 10 Boskiej komedii (zdjęcia)

Ponieważ przedstawienie było wystawiane jeden raz, cieszyło się dużym zainteresowaniem wśród widzów festiwalu, którzy licznie przybyli wczoraj do ICE.

Teatralna adaptacja nagrodzonej Noblem powieści Władysława Reymonta w wydaniu Krzysztofa Garbaczewskiego i zespołu aktorskiego Teatru Powszechnego w Warszawie wydobywa na wierzch niecodzienny emancypacyjny faktor książki, o którym raczej nie dyskutuje się w szkołach. Losy mieszkańców fikcyjnej wsi Lipce z końca dziewiętnastego wieku, rozpisane na cztery pory roku, stają się tu z jednej strony pretekstem do prześledzenia obyczajowości i zwyczajów zamkniętej wspólnoty. Z drugiej zaś – reżyser wydobywa z nich ekologiczne i wyzwoleńcze wątki. Służą mu one nie wyłącznie do przeprowadzania zjadliwej i bezlitosnej krytyki patriarchalnego systemu, w jakim zdają się tkwić nie tylko już fikcyjni mężczyźni ze świata przedstawionego. Zamiast więc etnograficznych badań, widzowie oglądają w pełni uwspółcześnioną wersję znanej dobrze fabuły, w której aktorzy odgrywają zarówno ikoniczne już postacie, jak i niezauważane i wykorzystywane przez ludzi zwierzęta, a w roli świni pojawia się kosmiczny łazik. W tym posthumanistycznym z ducha szaleństwie jednak zdecydowanie tkwi metoda. A twórcy od początku do końca kontrolują je, proponując publiczności bezbłędną wiwisekcję rasizmu i nietolerancji, ale również pierwszorzędna i niebagatelną rozrywkę.

„Chłopi” nie mają ambicji moralizatorskich, wręcz przeciwnie – sporo jest tu humoru, ironii, groteski czy spiętrzenia absurdalnych zdarzeń, które stopniowo ujawniają bardziej mroczne oblicze i spory potencjał krytyczny. Garbaczewski wykorzystuje rozmaite konwencje, pochodzące z tak odmiennych porządków jak: japońska animacja, ludowe śpiewy czy multimedialne instalacje. W tych działaniach niestrudzenie towarzyszy mu odważny i imponujący talentem zespół aktorski Teatru Powszechnego w Warszawie, który śmiało i z niesamowitą energią obnaża paradoksy raz wprawionej w ruch teatralnej maszyny, jaka zdaje się nie do zatrzymania.

Reżyseria i adaptacja: Krzysztof Garbaczewski
Scenografia: Krzysztof Garbaczewski, Jan Strumiłło
Kostiumy: Sławomir Blaszewski
Wideo: Robert Mleczko
Muzyka: Jan Duszyński
Reżyseria światła: Bartosz Nalazek
Opracowanie tekstów: Karolina Kapralska
Asystent reżysera: Radosław Mirski
Inspicjentka: Barbara Sadowska
Obsada: Karolina Adamczyk, Klara Bielawka, Anna Ilczuk, Magdalena Koleśnik, Ewa Skibińska, Barbara Wysocka, Julia Wyszyńska, Grzegorz Artman, Arkadiusz Brykalski, Michał Czachor, Grzegorz Falkowski, Michał Jarmicki, Andrzej Kłak, Mateusz Łasowski, Paweł Smagała, Julian Świeżewski, Kazimierz Wysota

Tomasz Cichocki i materiały prasowe Festiwalu Boska komedia