Zobacz więcej
W kategorii wierszy pisanych językiem literackim I nagrodę zdobyła Anna Piliszewska z Wieliczki, II nagrodę Robert Weiss z Tarnowa, III nagrodę Mirosław Kowalski z Mysłowic. Wyróżnienia przyznano Krzysztofowi Kokotowi z Nowego Targu i Antoninie Sebeście z Myślenic.
W kategorii wierszy pisanych gwarą I nagrodę zdobyła Wanda Szado-Kudasikowa z Nowego Targu, II nagrodę Wanda Łomnicka-Dulak z Piwnicznej, III nagrodę Zofia Roj-Mrozicka z Zakopanego. Wyróżnienie przyznano Dorocie Kamińskiej z Myślenic.
Nagrody laureatom wręczył Zastępca Burmistrza Wiktor Łukaszczyk warz z przedstawicielami jury, a poetyckie posiady, podczas których autorzy prezentowali zwycięskie wiersze, umiliła muzyka kapeli „Dziurawiec”.
Głównym celem konkursu jest popularyzacja poezji związanej z górami, zarówno tej pisanej gwarą, jak i językiem literackim. Konkurs ogłaszany przez Burmistrza Miasta Zakopane jest co roku imprezą towarzyszącą Międzynarodowego Festiwalu Folkloru Ziem Górskich i doskonale wpisuje się w jego klimat i przesłanie. Inicjatorem konkursu w 1972 r. był ówczesny prezes Zakopiańskiego Klubu Literackiego Tadeusz Staich. Od roku 1988, na wniosek poety z Poronina Franciszka Łojasa Kośli, Ogólnopolski Konkurs Poetycki nosi jego imię.
Tadeusz Staich (1913-1987) jest postacią niezwykle zasłużona dla kultury podhalańskiej. Był pisarzem, dziennikarzem, działaczem i honorowym członkiem Związku Podhalan, a także działaczem PTT i PTTK, przewodnikiem tatrzańskim i redaktorem naczelnym „Życia Zakopiańskiego”. Urodził się na ziemi krakowskiej, ale to właśnie Podhale wybrał na swoją małą ojczyznę. W Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej prowadził „Studium Słowa”, w latach 70-tych był prezesem zakopiańskiego Klubu Literackiego. Został laureatem pierwszej nagrody literackiej Zakopanego za publikację „Drogami skalnej ziemi”, której współautorką była Hanna Pieńkowska. Uchodził za niekwestionowany autorytet w dziedzinie obyczajów i gwary góralskiej.
I nagroda za zestaw wierszy w kategorii wierszy pisanych językiem literackim
– Anna Piliszewska (Wieliczka)
Góralka tańcząca
Zbliżasz się do mnie ziemio
Biała, zielona i fioletowa;
Zmienna w cyklach pór roku,
Niby mleczna siostra…
Czasem nocami słyszę,
Jak coś trzeszczy w krokwiach,
Gdy podchodzisz pod próg.
A las do mnie wyciąga swe kłujące
Ramiona. Coraz trudniej się schylać
Po poziomki i grzyby. Oddaj mi,
Stara sosno, mą dziewczęcą
Sukienkę!
Co szemrzesz do mnie, potoku?
Pstrąg srebrzysty podskoczy,
Gdy patrzę się w twoje lustro
I dostrzegam
Pęknięcia.
Ślubne kierpce, koszula i czerwone korale
Dawno w rzeźbionej
Skrzyni zatrzaśnięte na głucho.
We włosach mam nitki srebra.
Słabe ciało nie słucha.
I tylko stopy silne.
I uparcie wciąż
Tańczą, tańczą
Dla Boga i ciebie, strojna, zielona siostro,
Wśród krokusów na hali albo ponad
Reglami.
I nagroda za zestaw wierszy w kategorii wierszy pisanych gwarą - Wanda Szado- Kudasikowa (Nowy Targ)
Limba
Kaześ się tak wysoko
wystyrmała?
Ftory wiater
przywioł malućkie ziorko
i ułozył go
w skolnyj zochylinie
coby się przyjeno?
Kie to było?
Downo,
boś urosła
piekno, ozłozysto, pochniąco
przycyniajęcy górom urody
dajęcy cłekowi nadzieje
i wiare,
ze worce
styrmać się uparcie do góry,
coby uwidzieć i zrozumieć
wielgośc bozego świata.
oprac. r/ zdj. Anna Karpiel-Semberecka/Biuro Prasowe 48.MFFZ
