Niezwykły wieczór poezji i historii. Kolejny raz pod Giewontem zagościła Siła Miłości (zdjęcia)

Reżyserem wydarzenia jest znany z krakowskiego Teatru STU Andrzej Róg, a gościem specjalnym była Honorowa Obywatelka Miasta Zakopane, prof. Wanda Półtawska, więźniarka obozu w Ravensbrück. Na scenie wystąpiło blisko 20 wybitnych artystów z krakowskiego świata teatralnego. Przy akompaniuje zespołu "Piwnica św. Norberta" twórczość obozową prezentowały znane w całym kraju solistki scen krakowskich: Desisława Christozowa-Gurgul, Kamila Klimczak, Monika Kępka, Maria Lamers, Ewa Landowska, Ewa Romaniak.

W pierwszej części spotkania uczestnicy usłyszeli śpiewaną i mówioną poezję o tematyce obozowej, wiersze tworzone w przestrzeniach obozowych wprowadziły słuchaczy w świat tworzących je więźniarek Obozu w Ravensbrück, niosąc ze sobą wiele przesłań i wątków w których szczególnie widoczna była tęsknota do wolności, strach i nadzieja. Śpiewane i recytowane były pieśni i wiersze Pani Grażyny Chrostowskiej, rozstrzelanej wraz z siostrą Polą i koleżankami z Pierwszego Transportu Lubelskiego dn.ia 18 kwietnia 1942 r. Usłyszeliśmy także poezję Zofii Górskiej, Haliny Golczowej, Marii Rutkowskiej-Kurcjuszowej, Zofii Pociłowskiej-Kann i Teresy Harsdorf-Bromowicz nauczycielki, harcerki z Zakopanego aresztowanej przez gestapo w sierpniu 1944 roku i osadzonej w niemieckim obozie koncentracyjnym w Ravensbrück.

Na zakończenie wieczoru Pani profesor Wanda Półtawska, autorka wspomnień z obozu pt. „I boję się snów”, opowiedziała o swoich przeżyciach i o filozofii życia zgodnie z naukami Jana Pawła II.

Pani profesor mówiła o tym, że miłość to potęga, której prawdziwe oblicze ukazuje się dopiero w najbardziej krytycznych momentach. Publiczność pożegnała 98 letnią przyjaciółkę Jana Padała II owacjami na stojąco.
Koncerty i spotkania odbywają się w Zakopanym od 2015 roku, a ich organizatorem jest Towarzystwo Gimnastyczne Sokół Gniazdo w Zakopanem, wydarzenie zorganizowane zostało w ramach 125-lecia działalności Zakopiańskiego Sokoła, z inicjatywy wnuka Pani Wandy.

Zwykły język nie odnajduje słów, które miałyby określić rozmiar zbrodni Holocaustu. Jedyne, co może zbliżyć nas do tego niemożliwego zagadnienia, to subtelność poezji oraz wymowność utworów muzycznych powstających w obozowej rzeczywiści.

Projekt realizowany przy wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego.

opr. s/